429 Too Many Requests

429 Too Many Requests


nginx

Drinken uit fles van aardappelschillen

Coca-Cola Co en Pepsico zijn met een nieuwe wedloop bezig. Het gaat niet om wie de meeste flesjes limonade, water of sportdrank verkoopt. Maar wie het eerst op de markt komt met plastic flesjes, volledig gemaakt van landbouwafval of afval van voedingsbedrijven. Als dat lukt, zouden beide bedrijven in één klap hun ecologische voetafdruk drastisch verminderen. Alleen al in de VS worden elk uur twee miljoen plastic flesjes van aardolie gemaakt die bij de verbranding kooldioxide uitstoten. In 2009 lanceerde Coca-Cola trots een eerste ‘groen’ flesje. De PlantBottle was voor dertig procent gemaakt uit suikerriet en voor een kwart van gerecycleerd plastic. In 2011 meldde Pepsi dat het op laboratoriumschaal al een flesje had gemaakt van gras, maisschillen en pijnboomschors. En dat het bezig was flesjes te maken van sinaasappel-, aardappel- en haverschillen. Cokes plan is inmiddels om ál zijn producten tegen 2020 te verpakken in flesjes gemaakt van organisch afval uit de voedingsindustrie. Op dit moment is de markt van bioplastic flesjes, bekertjes, draagzakken en landbouwfolies nog klein en wordt het bioplastic nog gemaakt uit zuiver zetmeel, suiker of plantaardige olie.  Maar met de stijgende olieprijzen en de schaarser wordende landbouwgrond groeit de belangstelling voor plastic gemaakt uit groen afval. Coca-Cola en Pepsico zijn niet de enige die hierin investeren. Chemiegigant DuPont is in de maïsvelden in Nevada een fabriek aan het bouwen voor ethanol gemaakt uit maïsstengels. Ethanol kan gebruikt worden voor energie, maar ook voor bioplastic. Melkzuur Het meeste bioplastic dat nu op de markt is, wordt gemaakt uit polymelkzuur (PLA). Melkzuurbacteriën zetten in manshoge reactoren suiker of maïszetmeel om in melkzuur. Dat melkzuur wordt dan chemisch bewerkt tot polymelkzuur bioplastic. Met polymelkzuur is er dus al ervaring op grotere schaal. Toch kan het volgens de Gentse hoogleraar Soetaert nog heel wat jaren duren voor het lukt om op commerciële schaal bioplastic uit landbouwafval te maken, of dit nu om PLA, PHA, PBS of een andere ‘groen’ bioplastic gaat. ‘Het zou mij verbazen als het voor 2020 kan’, zegt hij. Zuiver zetmeel en suiker eten de bacteriën gemakkelijk. Maar landbouwafval, houtsnippers of bijvoorbeeld bermgras is onzuiver, en er zitten onverteerbare verbindingen in als lignine en cellulose. Het moet van het land worden gehaald, en dan nog worden voorbewerkt. Via hakken, snijden, stomen, of het toevoegen van logen of zuren. In allerlei laboratoria worden nu wel hapklare brokken verkregen met enzymen, gisten, schimmels en bacteriën. Maar, weet Soetaert, 95 procent van de laboratoriumsuccessen bereikt nooit de fabriek. ‘Onderzoek voor bioprocessen op industriële schaal is erg duur; bedrijven moeten daarin willen investeren.’ Om de schaalvergroting te vergemakkelijken staat in Gent de proeffabriek Bio Base Europe Pilot Plant. Soetaert is directeur. Welke bedrijven er komen, wat er in de reactoren zit en wat de micro- organismen maken houdt hij liever geheim. Maar de hoogleraar wil wel zeggen dat er vier bioplasticprojecten lopen, en dat er ook landbouwafval wordt omgezet. ‘Alle bedrijven zijn nu op zoek naar dat soort oplossingen’, zegt hij. ‘Het zal zeker niet blijven bij één soort bioplastic; er zijn er vele tientallen in ontwikkeling. Kijk maar om je heen hoeveel soorten plastic er nodig zijn. Waarom zou het bij bioplastic anders zijn?   Bron: De Standaard.be
Scroll to top